Reisblog 3

Maandag 20 maart. De dag begint het uiteraard het eten van dal bath. Vandaag heb ik drie therapiesessies gegeven. Daarnaast zijn Maud, Esther en ik bezig geweest met het liedje dat wij gaan zingen a.s. zondag 2 april op ‘World Autism Day’. Vier kinderen uit verschillende klassen zingen met ons mee en spelen op een instrument. Tijdens het instuderen was er al veel gelach en gejuich.
Tegen 15.15 uur kom ik thuis en maakt ama gember thee voor mij en tot mijn verbazing heeft ze popcorn gemaakt. Deze was echt super lekker! Na de snack zijn wij op stoffen jacht gegaan voor het topje en de pattycoat voor mijn sari. Ama heeft allemaal verschillende adresjes waar ze de stoffen vandaan haalt (het is heel normaal om in een winkel te onderhandelen over de prijs, dit gebeurt dus ook). Na drie verschillende winkels heb ik de stoffen bij elkaar en kunnen alle maten worden opgemeten bij de kleermaker. Morgen kan ik mijn sari ophalen, ik ben zooo benieuwd! In de avond stuur ama mij via bluetooth nepalese muziek en zegt: ‘You home, you listen and think of me’. Super lief.

Mijn dagindeling door de weeks ziet er doorgaans hetzelfde uit, het geven van therapiesessies en rapporteren. Op 21 maart was pap jarig en heb ik in de middag (Nederlandse tijd) met beide oma’s geskypt. Erg leuk om hun stem te horen en om hun te zien staren naar het beeldscherm.

Op donderdag 23 maart zijn Esther en ik na het werk naar de ‘pashupatinath temple’ geweest. Bij deze prachtige tempel staan crematies centraal. Er hing een vreemde maar ook een bijzondere sfeer, heel apart om te zien hoe de hindoes afscheid nemen van overleden dierbaren. Ineens werd je met het thema ‘dood geconfronteerd’ en echt van dichtbij. De overledene wordt binnen twee uur na de dood gecremeerd. Dit proces verloopt snel, aan de kant van de rivier wordt de overledene uit de kist gehaald om vervolgens zijn/haar gezicht en voeten te wassen. Hierna worden er oranje bloemen verspreid over het lichaam. Tot slot wordt er een oranje (staat voor peace) doek over het lichaam gelegd en het lichaam wordt op bamboehout gelegd (een soort brancard). Dit alles wordt voor de tempel van Shiva uitgevoerd want Shiva moet ervoor zorgen dat de ziel van de persoon naar de hemel gaat. Na een paar minuten wordt het lichaam naar een vierkante steen gedragen waar het vervolgens onder toeziend oog van honderden mensen wordt verbrand. Ook wel de crematie genoemd. De crematie van mannen duurt ongeveer 2.5 uur en van vrouwen 3 uur (hebben meer vet). Wanneer het lichaam helemaal is verbrand wordt de as in de rivier gegooid. Ohja… het vuur wordt aangestoken in de mond. Het meeste dat mij is bijgebleven zijn de schreeuwende en verdrietige vrouwen.

Rondom de tempel liepen veel apen, koeien en stieren op de wandelpaden. Apart om daar hier zo tussen te lopen. Terug naar de bus lopend heb ik nog twee klankschalen gekocht ;-)

Vrijdag 24 maart cinema time! Op het schooltje ben ik in de middag begonnen met het maken van een poster met een slogan voor a.s. zondag 2 april (World Autism Day). Ik ben zeker 45 minuten bezig geweest en de achtergrond moet nog gebeuren. Hier worden posters niet met de computer gemaakt haha. Aankomende week hoef ik mij niet te vervelen aangezien er zeker 20 posters gemaakt moeten worden. In de avond zijn wij (Maud, Razu, Sanju, het nichtje van Sanju, Esther en ik) naar de bioscoop geweest, naar de première ‘Beauty and the Beast’ in 3D. Wat een ontzettende leuke film! Van te voren wist ik niet wat ik mij van een Nepalese bioscoop kon voorstellen maar de zaal was groter dan ik ooit in een Nederlandse bioscoop heb gezien. Daarnaast kostte de film maar 500 roepie (€4,45) en de popcorn maar €0,70. Dat is wel wat anders dan in Nederland hé! Toen we terug moesten naar huis hagelde en onweerde het super hard. De taxi waarin we zaten was een beetje lek.. de hagel en regen kwam via het dak naar binnen. Het gevolg van het slechte weer was dat er zaterdag (bijna de hele dag) geen stroom was.

Op zaterdag 25 maart hebben we ontbeten met tosti’s! Rond 10 uur zijn we naar Kirtipur gegaan. In dit dorpje bevindt zich een vrouwenschool. Van 11 uur tot 16 uur hebben we daar tafels en schoolbanken geverfd, super leuk om te doen. In de avond hebben we in Thamel wat gegeten en gedronken.

Op zondag 26 maart hebben Maud, Esther en ik een fotoshoot in Thamel gedaan. Het ging om het promoten van opmaat gemaakte kleding. Er werden foto’s op verschillende locaties gemaakt zoals in een stoffenwinkel waar je de stof zelf kunt uitkiezen tot het opmeten van je armen. Als dank voor onze medewerking hebben we een lunch aangeboden gekregen en wordt er voor ons een kledingstuk op maat gemaakt! Aankomende week dus op stoffenjacht .
Om op de verschillende locaties te komen werden we vervoerd door middel van een Rickshaw (fiets).
De man die ons vervoerde (je zit er met twee mensen in) moest echt super veel kracht zetten om vooruit te komen. Natuurlijk omdat het zwaar is maar ook omdat overal stenen los lagen en er enorme gaten in het wegdek zaten. Niet echt een ideaal vervoersmiddel omdat je heen en weer wordt geschud… maar wel leuk om een keer mee gemaakt te hebben.

Morgen start de vierde week alweer in Nepal..De tijd vliegt voorbij!
Namaste x

Recente Reisverslagen: