Mijn laatste week in Nepal

Op maandag 1 mei was de school gesloten omdat er een festival plaatsvond. Mijn idee om deze week zes dagen te gaan werken gaat dus niet lukken. Maar een dag vrij is natuurlijk nooit vervelend! We gaan met acht mensen naar de film ‘the boss baby’. Dit was de tweede keer dat ik naar de bioscoop ben gegaan en verbaas mij over de prijzen.. €2,50 voor de entree (in Nederland betaal je zes keer zoveel). Het was een grappige film. Aan het eind van de middag heb ik twee Nepalese spelletjes geleerd van de kinderen in de buurt o.a. ‘Monkey monkey’. Tegen 18.30 uur zijn Maureen, Aron en ik naar Esther gegaan. Morgen vertrekt ze naar Thailand en haar Nepalese familie had een ‘eet feest’ georganiseerd. Kip, patat, watermeloen, chips en nog veel meer. Om 21.30 uur was de afsluiting dal bhat.

Dinsdag 2 en woensdag 3 mei heb ik op de school super leuke therapiesessies gegeven. In de weken dat ik hier ben zie ik kleine vooruitgangen bij de kinderen. Zo weten de kinderen dat ik start met een welkomstliedje en wordt de gitaar bij binnenkomst gepakt. Voordat wij starten tellen wij gezamenlijk af van één tot vier en herinneren kinderen zich liedjes of bepaalde elementen uit de voorafgaande werkvormen. Vanuit de vrijwilligers die bij ama verblijven is de traditie ontstaan dat je de laatste keer mee gaat naar een bijeenkomst van ‘Godhouse’. Vandaag was het dus mijn beurt. Om 17.00 uur begint de bijeenkomst en zitten er ongeveer 40 mensen. Ik had niet verwacht dat er nog redelijke grote groep jongeren aanwezig was en zelfs baby’s. Tijdens de twee uur durende bijeenkomst heb ik mij niet zo erg verveeld als ik had gedacht. Er was veel afwisseling tussen gebeden en liederen. Om 19.00 uur was het officiële gedeelte van de bijeenkomst afgelopen maar toen startte selfie-time. Ik denk dat ik met ongeveer vijftien mensen op de foto ben geweest. Toen ik weg wilde gaan kreeg ik nog snel een kaartje met de website in mijn handen gedrukt haha ;-).

Net zoals de afgelopen dagen heb ik donderdag 4 en vrijdag 5 mei gewerkt op het schooltje. Vrijdagmiddag heb ik koekjes getrakteerd. De kinderen wisten niet hoe snel ze één of meerdere moesten pakken, ze zijn dol op koekjes! Van Sabita (directeur van de school) heb ik een ‘Token of Love’ gekregen voor mijn vrijwilligerswerk op de SSDRC en een sjaaltje voor een goede vlucht. Erg lief dat ze eraan had gedacht dat vandaag mijn laatste dag was. Voor mijn gastgezin had ik een taartje besteld bij de bakker, deze heb ik na school opgehaald. Het was voor mij een verrassing hoe het taartje eruit zou zien aangezien de medewerkster nauwelijks Engels sprak.. Maar het taartje zag er erg mooi uit en was nog lekker ook. Iedereen thuis was blij! Voor ama had ik nog twee foto’s op groot formaat laten afdrukken voor in haar slaapkamer. Eén van ons samen in een sari en één met haar baby’s (Patricia, Aron, Maureen en ik). Bijna de hele avond heeft ze gezegd: ‘you go home, i cry’ en ze bleef mij maar knuffels geven.

Op zaterdag 6 mei kwam ama om 11.00 uur terug van ‘Godhouse’. Na een gezamenlijk ontbijt was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Ze had twee zakjes chips, een sjaaltje voor een goede vlucht, oorbellen en beaten rice voor mij gekocht (de beaten rice moet ik delen met mijn Holland mama zoals ama zei ;-) ) en toen begon het… dikke tranen. Wat was ze verdrietig, door haar begon ik ook. Ze bleef maar zeggen: ‘you come back, don’t wait to long’, 'i like you' and 'stay here'. Na heel wat knuffels ben ik naar de bus gelopen. Ik ga haar missen! Met Maureen en Aron ben ik Durbar Square geweest waar ik de laatste cadeautjes en een madal (typisch Nepalese trommel) heb gekocht. Daarna ben ik naar het huis van Maud en Sanju gelopen om daar mijn laatste twee dagen door te brengen.

Ik ga mijn Nepalese familie en vrienden heel erg missen!
Vandaag en morgen ga ik daarom nog maar extra genieten van de mensen en het Nepalese weer!