Reisblog 4

Op maandag 27 maart was de school dicht wegens een festival. Esther en ik hebben in de ochtend geshopt in Thamel. Ik heb verschillende souvenirs en een super mooie schoudertas gekocht. Tegen 13.00 uur zijn wij bij de spa en kiezen een pakket. Van te voren weet ik niet wat ik kan verwachten omdat ik in Nederland nog nooit naar een spa ben geweest. Als eerste kreeg je een bodyscrub, op het begin geen fijn gevoel. Na dit eraf te hebben gedoucht ging ze de dame op de ‘tafel’ zitten en begon ze toch hard te masseren, er knakte heel wat in mijn rug. Vervolgens kreeg je een massage met olie (dit was overigens wel fijn). Hierna volgde een hoofdmassage. Tot slot werd er een gezichtsmassage uitgevoerd. Er werden wel zes á zeven verschillende crèmepjes opgesmeerd. Aan het eind van de behandeling zag ik de doekjes liggen van mijn gezicht. Nou die waren niet meer wit hoor...en ik maar denken dat ik al bruiner was geworden ;-).

Op dinsdag 28 maart ben ik verhuisd (de familie afgelopen weekend al). Het huis ligt ook in de wijk pepsi- cola en het is vijf minuten lopen naar de school. Toen ik thuis kwam van school waren vrienden van ama en ba druk bezig met het neerzetten van meubels en het inrichten van de keuken. Het huis is bijna tweeënhalf keer zo groot! Ik slaap voor de gezelligheid nog steeds bij ama op de kamer.

Woensdag 29 maart was een regenachtige dag. Het regende aan één stuk door tot 14.00 uur . De gaten in de straten stonden onder water en bij de school was het een modderpoel. In de middag heb ik mezelf bij de bakker getrakteerd op carrot cake. Deze was echt heerlijk!

Op donderdag 30 maart kwam ik thuis en toen zat er een hele groep jehova getuigen in de keuken. Na een theetje te hebben gedronken met hen hoopte ik dat ik naar mijn kamer kon gaan, dit was niet het geval. Omdat ik al als vrijwilliger werkte en Engels sprak was ik zeer geschikt om ook bij hen vrijwilligerswerk te doen. Het was geen probleem dat ik hier nog maar vier weken ben (zie je het al voor je, ik als geen gelovige..  ). Ik heb een Engelse bijbel gekregen die ik kan lezen en ben uitgenodigd voor bijeenkomsten op de woensdag- en zaterdagmiddag. Ik heb hen beloofd dat ik de laatste week van mijn verblijf langs zou komen bij het ‘Godhouse’. Na driekwartier heb ik weten te ‘ontsnappen’ haha.

Donderdagavond/ nacht ben ik ziek geworden en hierdoor heb ik vrijdag 31 maart weinig gedaan. Van ama moest ik thuis blijven om rustig aan te doen. Om het anderhalf uur kreeg ik een glas met water van haar, ze is erg bezorgd en behulpzaam ‘my baby sick’. Dit heeft ze de hele dag gezegd haha. Ama volgt een cursus Nepalese gebarentaal om te kunnen communiceren met haar zoon. Vanaf vandaag gaan wij elke dag samen gebaren oefenen (mijn kennis over de Nederlandse gebaren kan ik hier niet gebruiken, helaas).

Op zaterdag 1 april zijn Esther, het Nepalese zusje van Esther Suzu, haar neef en ik naar Patan geweest. Om in Patan te komen moesten we in een ini mini busje waar we met veertien mensen inzaten (een foto zal hieronder plaatsen). Het paste allemaal net. Patan is de derde grootste stad in Nepal, het is een ouderwetse stad met veel tempels en monumenten. Door de aardbeving in 2015 zijn veel tempels en gebouwen verwoest. Na twee jaar is dit nog heel goed zichtbaar. Na de toerist te hebben uitgehangen hebben we wat gedronken en zijn we naar het gastgezin van Esther gegaan. Nadat Suzu mijn nagels heeft gelakt (jaja..je leest het goed) hebben we een Nepalese burger gegeten. De hele avond heeft het hard geregend en geonweerd. Hierdoor was er vanaf 17.00 uur tot zondag 9.00 uur geen stroom.

Zondag 2 april ‘World Autism Day 2017’
Gisteren ontstond er stress over mijn sari top omdat de winkel waar deze opmaat is gemaakt gesloten was. Om 6.00 uur is ama naar het huis van de eigenaresse geweest om de top in de winkel op te halen. Ik ben nog nooit zo blij geweest om 6.15 uur. Tegen 6.30 kwam mijn Nepalese zusje, Dina, met een doos vol make-up op de slaapkamer. Ze heeft zowel mijn make-up als mijn haar gedaan. Dina volgt op dit moment een beauty opleiding. Normaal lukt het mij om mascara en een oogpotlood lijntje op te doen binnen vijf minuten maar vanochtend werd er heel professioneel gewerkt en duurde het uiteindelijk bijna drie kwartier. Het ziet er natuurlijk ook 10 keer beter uit dan wanneer ik het zelf doe! Ik moest wel even aan mijn kapsel wennen, hier in Nepal moet elk sprietje haar strak op je hoofd zitten. Mijn haar heeft nog nooit zoveel haarlak mogen dragen haha. Om 7.30 moest ik op de school aanwezig zijn om de locatie te versieren. Ballonen, vlaggetjes en posters moesten opgehangen worden en de stoelen moesten worden klaargezet. Om 10.30 uur zou het officieel beginnen maar de Nepalesen zijn niet zo van de tijd dus het begon om 11.30 uur. De speeches werden afgewisseld met dans door de kinderen en de leerkrachten. Het duurde op zich wel lang omdat je echt niks van de taal kunt maken. Wat ik niet had verwacht maar wel super attent, leuk en lief was dat ik een ‘Letter of Appreciation’ heb gekregen van de school, een eigen gemaakte sjaal en een medaille van InspireNEPAL als dank! Het laatste optreden mochten Maud, Esther en ik als muziektherapeuten met vier kinderen verzorgen. We zongen een couplet met een refrein van ‘Fulko Aakhama’. De kinderen hebben super goed hun best gedaan! Tegen 17.00 uur was het afgelopen en moest alles weer worden opgeruimd. Ondanks dat het lang duurde heb ik een super leuke dag gehad. Heel bijzonder om deze dag mee te hebben gemaakt in Nepal en uiteraard in een sari!

Op de volgende blog zullen jullie even moeten wachten… woensdag 5 april tot vrijdag 7 april ga ik naar ‘Chitwan’ de jungle. Vanuit hier reis ik verder naar Pokara waar ik de ‘Poonhill’ trekking ga doen tot woensdag 12 april!

Tot snel
Liefs, Jenn x