Reisverslag 2

Maandag 13 maart. Als ontbijt hadden Marina en Patricia pap gemaakt. De brinta in Nederland lust ik niet maar deze met honing er doorheen was goed te doen, eigenlijk best lekker.
Na het ontbijt begon het tweede deel van de introductie. Sanju vertelde over het kastensysteem, de verschillende groeperingen en de taal werd behandeld. Aan het eind van de middag zijn wij naar buddha stupa ‘Bouddhanath’ geweest. Deze stupa is de grootste antieke stoepa in Zuid-Azië.’s Avonds zijn we naar Thamel (toeristisch gebied) geweest. Bij een restaurant heb ik een kipburger met patat gegeten, hééérlijk en om het avondeten helemaal goed af te sluiten tot slot een milkshake.

Op dinsdag 14 maart maak ik kennis met mijn gastgezin en de Speciaal Onderwijs school waar ik de aankomende weken aan de slag ga als muziektherapeut. Rond 10 uur gaan Maud en ik op de scooter richting de wijk pepsi cola. Na ongeveer een half uur te hebben gereden komen we aan bij het huis. Toen ik achterop de scooter zat besefte ik mij pas hoeveel zand en stof er hier rondzweeft. Maar daar tegenover staan de kleurrijke huizen, van groen tot paars. Het huis waar ik de komende zeven weken zal verblijven heeft een oranje kleur. Terwijl Maud en ik op mijn nepalese moeder (ama) wachten schetst Maud mij uit hoe ik vanaf hun huis hier kom met de bus. Er zijn in Nepal veel verschillende bussen, van een heel klein busje (er passen altijd meer mensen in dan je denkt..uit een busje hangen is normaal) tot een touringcar bus.

Ama komt nog niet dus besluiten wij om eerst naar de school te gaan. De weg van mijn gastgezinshuis naar de school is ongeveer 10 minuten lopen. De school is roze geverfd en van de buitenkant ziet het er best groot uit. Bij het eerste klaslokaal word ik eraan herinnerd dat ik mijn schoenen uit moet doen (mijn sokken hebben inmiddels niet meer de originele kleur haha). Bij binnenkomst moet ik in een schrift schrijven wat de datum is, welke dag het is en zet ik een handtekening. Vervolgens ga ik de klaslokalen rond, er zijn vier klassen ABC en D. De leeftijden van de kinderen variëren van vijf tot vijftien. Klas A en B kunnen redelijk meekomen, C en D hebben hier veel meer moeite mee. Ik kijk tot 11.30 mee in de klassen, waarna ik dal bhat krijg (ik heb al meer rijst en groenten gegeten dan de afgelopen dagen haha). Na het eten kijk ik twee therapiesessies mee met Maud. Het geleerde op school zoals het maken van een sessieplanning is niet aan de orde, dit geldt ook voor het bedenken van werkvormen. Het is continu afstemmen op het kind, klanken en woorden produceren om het contact te behouden. Om 15.40 was het tijd om naar huis te gaan. Het tijdstip en mijn handtekening moest ik in hetzelfde schrift opschrijven. Het is eigenlijk een kloksysteem ;-). Maud heeft mij afgezet bij het huis van mijn gastgezin, ik heb de deur nog niet open of ik krijg al een dikke knuffel van ama! Wat een ontzettend lief mens. Ze vraagt als eerste mijn naam en vraagt dan: ‘are you hungry?’ (welkom in Nepal!). Vervolgens hebben we een gesprek waarin ze probeert engels te praten, tussen de engelse woorden komen de nepalese woorden ook aan bod. Enkele herken ik maar ook heel veel niet. Wanneer ik haar vragend aankijk begint ze hard te lachen.

Vanuit Nederland had ik stroopwafels en zoete als zoute drop meegenomen. Ze maakt het gelijk open en begint te eten, het valt goed in de smaak.. Mito Mito (lekker). Oh ja, ik slaap trouwens bij ama op de kamer. Dina heeft een eigen kamer en ba en Rupesh slapen samen in de keuken. Hier ga ik mij de aankomende weken wel thuis voelen!

Op woensdag 15 maart is het mij gelukt om alleen naar de school te lopen zonder te verdwalen! De dag start met het nepalese volkslied dat wordt gezongen door de kinderen. Gedurende de dag observeer ik de kinderen in de verschillende klassen, dit wissel ik af met het lezen van dossiers in het zonnetje! Tegen 15.30 uur kwam ik thuis en kreeg ik van ama gelijk een kop thee. Terwijl ik de thee opdronk leert ze mij de dagen van de week in de Nepalese gebarentaal. Rupesh (haar zoon) is namelijk doof. Vanuit Nederland heb ik memory meegenomen waarop verschillende groentes en fruit is afgebeeld. Al snel snappen Ama en Rupesh hoe het spel werkt. Ik heb nog nooit iemand zo blij gezien wanneer twee dezelfde afbeeldingen zijn omgedraaid! Er werd gesprongen en gejuicht in het bijzonder door ama ;-). Ook heb ik mij heerlijk ‘gedoucht’ in een teil, ook al was het koud… ik vind het wel wat hebben!

Op donderdag 16 maart heb ik twee therapiesessies gegeven. Wat ontzettend leuk om deze kinderen te ‘vermaken’ met muziek. In de klas doen ze weinig tot vrijwel niks. Muziektherapie is daarom een zeer geschikt om onder andere jezelf te laten horen, contact te maken en plezier te hebben. De therapiesessies verliepen verschillend, bij het eerste kind hebben we voornamelijk op de gitaar en tamboerijn gespeeld terwijl wij klanken produceerden. Voornamelijk het geluid van een leeuw nadoen en tegelijkertijd hierbij op de trommels slaan was erg leuk! Na het spelen op xylofoon hebben wij het liedje ‘fulko aakhama’’ gezongen. Mijn eerst geleerde nepalese liedje! Het super gave hierbij was dat het kind het ritme op de trommels meespeelde! (helaas is het filmpje te groot om toe te voegen). Een korte sessiebeschrijving heb ik in de zon geschreven, ook niet vervelend ;-). Tegen 15.30 uur kwam ik thuis en hebben ama en ik voor de tweede keer memory gespeeld. Ze begrijpt het spel nu echt, wat hebben wij gelachen (check de video voor ama’s gelach en gejuich)!

Vrijdag 17 maart zag er overdag hetzelfde uit als donderdag. Ik heb twee therapiesessies gegeven en een sessieverslag geschreven. In het weekend gaan de vrijwilligers vaak naar het huis van Sanju en Maud om daar verhalen uit te wisselen en gezellig bij elkaar te zetten. Tegen 15.00 nemen wij (Esther en ik) de bus naar ratnapark om vervolgens via Thamel naar hun huis te lopen. Ik kon het niet laten om bij ‘Hot Bread’ (een hele goede bakker) een chocolade croissant te halen! Na iets meer dan twee uur zijn we bij Maud en Sanju. Na het avondeten hebben wij een planning gemaakt wat ik de aankomende 6.5 week nog wil gaan doen naast mijn vrijwilligerswerk. En dat lijstje is best lang. Genoeg leuke dingen om jullie op de hoogte te houden in mijn volgende reisverslagen!

Op zaterdag 18 maart zijn wij met de taxi naar het kinderweeshuis gegaan om daar petten te versieren en te puzzelen. Bij binnenkomst gingen alle kinderen (ongeveer vijftien) staan en zeiden om de beurt ‘namaste’. Sinds ik in Nepal ben heb nog niet zulke sociale kinderen gezien. Na een kwartier televisie hebben gekeken gaan we beginnen met het versieren van de petten. Alle kinderen hebben een eigen pet. Ze gaan gelijk aan de slag, er worden stickers, glitters, stempels opgeplakt en ook iedereen heeft zijn naam erop geschreven. Alle kinderen wilden graag met hun eigen gemaakte pet op de foto. Wat was dit ontzettend leuk om te doen! De terug weg kunnen wij met een familielid van het gezin mee richtig Thamel. We zaten achter in de bak van de auto, je werd aardig heen en weer geschut door de onverharde wegen. Om deze gezellige dag af te sluiten kijken wij in de avond nog een film.

Zondag 19 maart start na het ontbijt (tosti’s) de zoektocht naar een sari! In Nepal zijn er heel veel winkels die sari’s verkopen. Bij de eerste winkel was ik gelijk verkocht, de tweede die ik had gepast was het. Hij is echt super super mooi! (Ik zal een foto van de stof plaatsen, jullie raden vast en zeker wel welke kleur hij zal hebben). Toch zullen jullie nog even moeten wachten tot 2 april want dan heb ik hem aan op ‘World Autism Day’ en op 26 en 27 april kan ik hem dragen op de bruiloft van Maud en Sanju! Maar bij een sari horen natuurlijk ook armbanden en een tika, ook deze heb ik geshopt. Tegen 16 uur is het tijd om naar het gastgezin terug te gaan. Tijdens de busrit van vijftig minuten werden we vervoerd als vee.. man o man… in een klein busje stonden zeker wel vijfenveertig mensen. Je werd echt platgedrukt, als ik mijn hoofd naar links draaide had ik het haar van de buurvrouw in mijn mond. We moeten in Nederland echt blij zijn met de bussen van syntus hoor. Bij thuiskomst maakt mijn nepalese vader thee voor mij. Na het eten van dal bhat is het tijd om te slapen!

De tweede week in Nepal zit er al bijna weer op… op naar week drie!
Namaste x